ballmusthigh: free email messages

Vannacht lag Julian naast me, warm en onrustig.

Ik baalde ervan, vooral omdat hij vanaf 03.08 uur zei: "Ik ga even beneden spelen".

Met veel overtuigingskracht (voor zover mogelijk 's nachts) heb ik hem in bed kunnen houden.

Toen we moesten opstaan kostte hem dat veel moeite, maar uiteindelijk had hij toch de kleren aan.

Brood wou hij niet, de melk liet hij staan en van een banaan nam hij maar twee hapjes.

Die twee hapjes lagen binnen een kwartier in een emmer te dobberen.

En dan volgt er aktie, hoe vroeg het ook is.

Baas Jan bellen om te zeggen dat ik later of helemaal niet kom.

Jan van de bus bellen om te zeggen dat hij Julian niet hoeft op te halen.

Het MKD bellen om Julian ziek te melden.

De buitenschoolse opvang bellen om te zeggen dat ze niet op hem hoeven te wachten.

Zus 1 bellen, die gelukkig wel wakker was, maar die helaas moest werken.

Van haar wel gehoord dat zus 2 maandag en dinsdag een snipperdag had, dus met het lood in de schoenen toch maar vroeg gebeld.

En jawel, ze nam op en was bereid om op te komen passen.

Lang leve de zussen

Om 13.30 uur heb ik op het werk gezegd dat ik het welletjes vond, aangezien ik zeer ongemakkelijk aan het werk was, dus ging ik naar huis.

Op dat moment kon niemand me ook tegen houden, een moeder hoort gewoon bij haar zieke kind te zijn, afsluitweek of niet

Thuisgekomen heeft Julian een broodje gegeten en wat gedronken en gelukkig kwamen er toen weer blosjes op zijn wangen.

Morgen denk ik gewoon weer naar school.

Ik hou van blosjes